๔๔ นิทานเรื่อง กากาะวฬยะเศรษฐี

๔๔ นิทาน

เรื่อง กากะวฬิยะเศรษฐี

     ๐ มีเรื่องจริงในกาลโบราณพ้น                 ต้ังแต่ต้นพุทธกาลนานนักหนา

สองพันหกร้อยปีที่แล้วมา                             พระศาสดายังทรงดำรงชนม์

ยังมีสองสามีภริยา                                        อยู่ในป่ายากเข็ญไม่เป็นผล

วันหนึ่งเมียหุงข้าวกินตามจน                        เอาผักดองมาปนกินกันตาย

วันนั้นวันพระมหากัสสปะ                              พระเถระเข้าฌานประมาณหลาย

ออกนิโรธสมาบัติเบาสบาย                           จึงย่างกรายไปบิณฑบาตพลัน

จะโปรดคนยากจนให้พ้นทุกข์                       เป็นเศรษฐีมีสุขเกษมสันต์

จึงไปยืนบิณฑบาตยังบ้านน้้น                       เมียยาจกอกสั่นได้พบพระ

จึงถวายข้าวต้มผสมผัก                                 ที่เคี่ยวหมักในหม้อขอสละ

จนหมดหม้อทั้งสิ้นไม่กินละ                          สองคนจะอดข้าวในคราวน้้น

พระมหาเถระได้ปะหน้า                                เห็นศรัทธาเรี่ยวแรงอย่างแข็งขัน

จึงนำอาหารในวันนั้น                                    ถวายพระภควันด้วยจงรัก

พระพทุธองค์ทรงรับภัตตาหาร                     แล้วประทานสาวกให้จกตัก

ถึงห้าร้อยองค์ฉันกันพร้อมพรัก                    ข้าวต้มผักหมักดองไม่พร่องไป

สองยาจกตามมาหาพระองค์                        จึงน่ั่งลงมองดูอยุ่ใกล้ๆ

จึงกินเดนอาหารน้ันอิ่มไป                            อัศจรรย์ในใจเหลือประมาณ

ภัตตาหารเราทำไว้จำเพาะ                           สองคนเพราะยากไร้ในอาหาร

แต่สงฆ์ห้าร้อยฉันกันสำราญ                        ยังเหลือรัปประทานถึงตัวเรา
ขณะน้ันพระมหากัสสปะ                               พระเถระอรหันต์ชั้นผู้เฒ่า
ทูลถามพระสัพพัญญูมิดูเบา                        ยาจกเขาทำทานประมาณน้อย
จะได้บุญเพียงใดจะใคร่รู้                             ขอพระบรมครูจงตรัสถ้อย
อนุโมทนาบุญเกิดอันเลิศลอย                     ยาจกคอยฟังพระกุรุณา
พระสัพพัญญูจึงแจงแสดงเหต                    พระพุทธองค์ทรงเทศน์ถึงเหตกล้า
ในเจ็ดวันสุดท้ายปลายสุัปดาห์                    พระราชาจะพระราชทานทรัพย์
ให้ยาจกเข้าเขตเป็นเศรษฐี                         จะมั่งมีธนสารกาลลำดับ
เพราะเหตุบุญทันตาคณานับ                       จะเกิดกับเขาน้ันเห็นทันตา
สองยาจกสดับคำพระดำรัส                         ก็เกิดศรัทธาแรงอย่างแข็งกล้า
พระโคดมเมื่อตรัสเป็นสัจจา                        ผลย่อมปรากฎจริงทุกสิ่งอัน
คร้ังน้ันพระราชาพาราใหญ่                         เสด็จไปล่าสัตว์ในไพรสัณฑ์
พบนักโทษโจรใหญ่่ใจฉกรรจ์                    ได้รับทัณฑ์เสียบเป็นเห็นเวทนา
นักโทษร้องครวญครางกลางดงลึก            จึงทรงนึกสมเพชโจรใจกล้า
มันร้องขออาหารสักเวลา                           ก่อนจะม้วยมรณาสิ้นชีพไป
พระราชากลับวังรับสั่งว่า                            ให้หาคนอาสาเข้าป่าใหญ่
นำอาหารไปประทานคนโจรไซร้                ไม่มีใครจะกล้าอาสางาน
ภรรยากากะวิฬิยะกล้า                                จึงขอรับอาสาด้วยกล้าหาญ
พระราชาจึงพระราชทาน                            พันเหรียญให้ในกาลครั้งกระนั้น
เพราะทำบุญแก่พระอรหัต                          ออกนิโรธสมาบัติบุญมหันต์
ยาจกเป็นเศรษฐีทันทีพลัน                         ในเบ็ดเสร็จเจ็ดวันเห็นทันตา
เป็นเศรษฐีสมพระพยากรณ์                        เหมือนให้พรเป็นจริงทุกสิ่งสาร์
ทั้งสองศรีสามีภรรยา                                  พ้นจากยาจกพลันเจ็ดวันจริง ( ๔๐ คำ)