นิทาน
เรื่อง พระเจ้าสุปปพุทธะถูกธรณีสูบ
๐ มีนิทานนานสุดครั้งพุทธกาล เป็นนิทานเรื่องจริงทุกสิ่งสรรพ์
เรื่องนี้นานประมาณสักสองพัน หกร้อยปีเศษน้ันโดยประมาณ
สมเด็จพระทศพลทรงชนม์ชีพ ยังไม่รีบวิมุตตโลกตุรสถาน
อยู่นิโครธารามงามตระการ ณ ป่าไทรใกล้สถานกบิลพัสด์ุ
พระเสด็จนำหน้าพระสาวก ไปทางบกลดเลี้ยวคดเคี้ยวจัด
เพราะมีผู้นัดหมายถวายภัต จึงเลาะลัดทางเกวียนที่เตียนไป
พระเจ้าสุปปพุทธะพระปิตุลา นั่งขวางหน้าทางนั้นไม่หวั่นไหว
ดื่มน้ำจัณฑ์เมามายสบายพระทัย มีบ่าวไพร่พรั่งพร้อมแวดล้อมวง
นั่งขวางทางพระองค์ที่ทรงผ่าน จะกล่าวขานอย่างไรไม่สมประสงค์
ว่าเราเป็นราชาอย่าทะนง จะหลีกองค์สมณะเรื่องอะไร
พระผู้มีพระภาคลำบากนัก ไม่อาจจักข้ามกรายเจ้าชายได้
มีศักดิ์เป็นปิตุลาชราวัย เป็นญาติในวงศ์เล่าชั้นเจ้าลุง
จึงเสด็จย้อนหลังยังกุฎี มิได้มีภัตตาหารอันใครหุุง
จึงอดกระยาหารอันบำรุง แต่ทรงมุ่งหน้าเดินดำเนินไป
พร้อมสาวกใหญ่น้อยนับร่้อยรูป ก็เศร้าซูบอาหารไม่ผ่านไส้
แต่พระองค์แย้มโอษฐ์ไม่โกรธใคร พระอานนท์สนใจในท่าที
เพราะพระองค์มิใครได้สำรวล ถ้าแย้มสรวลเห็นพระทนต์ไม่พ้นที่
มักจะมีเรื่องราวเล่าดีดี จอมมุนีแย้มสรวลสำรวลใคร
พระพุทธองค์ทรงตอบโดยชอบว่า พระปิตุลาก่อกรรมลึกล้ำใหญ่
ที่ปิดทางเสด็จองค์พระทรงชัย ต่อนี้ไปเจ็ดวันเห็นทันตา
จะถูกธรณ๊สูบฮุบพระองค์ จนมิดลงใต้ดินสิ้นเกศา
ที่บันไดปราสาทพระราชา บาปแรงกล้ากรรมเวรจะเป็นไป
ฝ่ายอำมาตย์สุปปพุทธะบุรุษราช ตามพระบาทสอดหูอยู่ใกล้ใกล้
ได้ยินคำพยากรณ์สังหรณ์ใจ จึงกลับไปทูลนายเข้ารายงาน
พระเจ้าสุปปพุทธะทรงประมาท คงจะพลาดแล้วหนอไอ้ออหลาน
จึงขึ้นปราสาทน้ันมิทันนาน ไม่ยอมผ่านลงชั้นคั่นบรรได
วันที่เจ็ดเสร็จสมอารมณ์แน่ พระสมณะจะแพ้เราจนได้
ขณะนึกตรึกตรองต้องพระทัย ว่ามีชัยได้ชนะพระพุทธองค์
ม้ามงคลคึกคะนองก้องปราสาท อัศวราชตัวโปรดโสดประสงค์
ส่งเสียงร้องก้องวังดังเจาะจง เรียกพระองค์ลงมาหาม้ามณี
จึงเสด็จลงมาจากปราสาท โดยประมาทลืมองค์พระทรงศรี
พอทรงเหยียบพื้นพลันในทันที พระธรณีแยกวูบสูบพระองค์
จนมิดองค์ตรงชั้นเชิงบรรได เสนาในนั้นรีบเข้าถีบส่ง
อัศจรรย์บรรดาลขึ้นโดยตรง สิ้นชีพลงจมสิ้นในดินดาล
พระเจ้าสุปปพุทธะพระราชา ทรงโกรธาพยาบาทโดยอาจหาญ
ว่าทิ้งพระธิดายุุพาพาล และทิ้งหลานราหุลจึงขุ่นเคือง
ยังไม่ยกเชื้อสายฝ่ายกษัตริย์ พระเทวทัตขึ้นให้เป็นใหญ่เขื่อง
กดพระเทวทัตบุตรตัวกลัวรุ่งเรือง นี่คือเรื่องเคืองโกรธโทษพระองค์
ไม่ทราบถึงฤทธิรุทธสุดประเสริฐ อันล้ำเลิศที่สุดพุทธประสงค์
คิดว่าพระชั้นญาติราชวงศ์ พระจีงทรงดูแคลนเคียดแค้นนัก
เรื่องธรณีสูบนี้มีความหมาย ครั้งปู่ย่าตายายย่อมรู้จัก
คำสบถสาบานโบราณมัก ท่านชอบชักคำมาสั่งสาบาน
ให้ธรณีสูบตายวายชีวิต ถ้าทำผิดชั่วชาติใจอาจหาญ
คนทำผิดทำชั่วกลัวลนลาน ไม่อาจกล้าสาบานตำนามี
เรื่องนี้ไม่นิพนธ์เป็นมนตรา ในบทพาหุุงควรมีถ้วนถี่
เพราะจะเกินเก้าบทพจนีย์ พระบาลีไม่เห็นเป็นมงคล ฯ (๔๖ คำ)
๑ มกราคม ๒๕๓๕
อยู่นิโครธารามงามตระการ ณ ป่าไทรใกล้สถานกบิลพัสด์ุ
พระเสด็จนำหน้าพระสาวก ไปทางบกลดเลี้ยวคดเคี้ยวจัด
เพราะมีผู้นัดหมายถวายภัต จึงเลาะลัดทางเกวียนที่เตียนไป
พระเจ้าสุปปพุทธะพระปิตุลา นั่งขวางหน้าทางนั้นไม่หวั่นไหว
ดื่มน้ำจัณฑ์เมามายสบายพระทัย มีบ่าวไพร่พรั่งพร้อมแวดล้อมวง
นั่งขวางทางพระองค์ที่ทรงผ่าน จะกล่าวขานอย่างไรไม่สมประสงค์
ว่าเราเป็นราชาอย่าทะนง จะหลีกองค์สมณะเรื่องอะไร
พระผู้มีพระภาคลำบากนัก ไม่อาจจักข้ามกรายเจ้าชายได้
มีศักดิ์เป็นปิตุลาชราวัย เป็นญาติในวงศ์เล่าชั้นเจ้าลุง
จึงเสด็จย้อนหลังยังกุฎี มิได้มีภัตตาหารอันใครหุุง
จึงอดกระยาหารอันบำรุง แต่ทรงมุ่งหน้าเดินดำเนินไป
พร้อมสาวกใหญ่น้อยนับร่้อยรูป ก็เศร้าซูบอาหารไม่ผ่านไส้
แต่พระองค์แย้มโอษฐ์ไม่โกรธใคร พระอานนท์สนใจในท่าที
เพราะพระองค์มิใครได้สำรวล ถ้าแย้มสรวลเห็นพระทนต์ไม่พ้นที่
มักจะมีเรื่องราวเล่าดีดี จอมมุนีแย้มสรวลสำรวลใคร
พระพุทธองค์ทรงตอบโดยชอบว่า พระปิตุลาก่อกรรมลึกล้ำใหญ่
ที่ปิดทางเสด็จองค์พระทรงชัย ต่อนี้ไปเจ็ดวันเห็นทันตา
จะถูกธรณ๊สูบฮุบพระองค์ จนมิดลงใต้ดินสิ้นเกศา
ที่บันไดปราสาทพระราชา บาปแรงกล้ากรรมเวรจะเป็นไป
ฝ่ายอำมาตย์สุปปพุทธะบุรุษราช ตามพระบาทสอดหูอยู่ใกล้ใกล้
ได้ยินคำพยากรณ์สังหรณ์ใจ จึงกลับไปทูลนายเข้ารายงาน
พระเจ้าสุปปพุทธะทรงประมาท คงจะพลาดแล้วหนอไอ้ออหลาน
จึงขึ้นปราสาทน้ันมิทันนาน ไม่ยอมผ่านลงชั้นคั่นบรรได
วันที่เจ็ดเสร็จสมอารมณ์แน่ พระสมณะจะแพ้เราจนได้
ขณะนึกตรึกตรองต้องพระทัย ว่ามีชัยได้ชนะพระพุทธองค์
ม้ามงคลคึกคะนองก้องปราสาท อัศวราชตัวโปรดโสดประสงค์
ส่งเสียงร้องก้องวังดังเจาะจง เรียกพระองค์ลงมาหาม้ามณี
จึงเสด็จลงมาจากปราสาท โดยประมาทลืมองค์พระทรงศรี
พอทรงเหยียบพื้นพลันในทันที พระธรณีแยกวูบสูบพระองค์
จนมิดองค์ตรงชั้นเชิงบรรได เสนาในนั้นรีบเข้าถีบส่ง
อัศจรรย์บรรดาลขึ้นโดยตรง สิ้นชีพลงจมสิ้นในดินดาล
พระเจ้าสุปปพุทธะพระราชา ทรงโกรธาพยาบาทโดยอาจหาญ
ว่าทิ้งพระธิดายุุพาพาล และทิ้งหลานราหุลจึงขุ่นเคือง
ยังไม่ยกเชื้อสายฝ่ายกษัตริย์ พระเทวทัตขึ้นให้เป็นใหญ่เขื่อง
กดพระเทวทัตบุตรตัวกลัวรุ่งเรือง นี่คือเรื่องเคืองโกรธโทษพระองค์
ไม่ทราบถึงฤทธิรุทธสุดประเสริฐ อันล้ำเลิศที่สุดพุทธประสงค์
คิดว่าพระชั้นญาติราชวงศ์ พระจีงทรงดูแคลนเคียดแค้นนัก
เรื่องธรณีสูบนี้มีความหมาย ครั้งปู่ย่าตายายย่อมรู้จัก
คำสบถสาบานโบราณมัก ท่านชอบชักคำมาสั่งสาบาน
ให้ธรณีสูบตายวายชีวิต ถ้าทำผิดชั่วชาติใจอาจหาญ
คนทำผิดทำชั่วกลัวลนลาน ไม่อาจกล้าสาบานตำนามี
เรื่องนี้ไม่นิพนธ์เป็นมนตรา ในบทพาหุุงควรมีถ้วนถี่
เพราะจะเกินเก้าบทพจนีย์ พระบาลีไม่เห็นเป็นมงคล ฯ (๔๖ คำ)
๑ มกราคม ๒๕๓๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น