นิทาน
เรื่อง นางโรหิณีหายจากโรคเรื้อน
๐ มีนิทานนานสุดครั้งพุทธกาล เป็นนิทานเรื่องจริงทุกสิ่งสรรพ์
เจ้าฟ้าชายอนุรุทธสุดสำคัญ สำเร็จพระอรหันต์ชั้นโสฬส
สามารถเข้าฌานท่องตามส่องสอด เห็นตลอดในกมลของคนหมด
ติดตามญาณอภิญญาตถาคต เมื่อถึงวันสวรรคตจรตนิพพาน
วันหนึ่งพระเถระพระอรหันต์ สาวกถึงครึ่งพันพอสัณฐาน
เสด็จไปเยี่ยมองค์พระวงศ์วาน ยังพิมานเมืองอินทร์กบิลพัสดุ์
พระประยูรญาติกาก็มาครบ เข้านอบนบพระองค์วงศ์กษัตริย์
ขาดแต่พระภคีณีนารีรัตน์ พระน้องถัดคนโตโรหิณี
พระเล็งญาณผ่านพ้นทุกหนแห่ง ก็รู้แจ้งในจิตของอิตถี
เป็นขี้ทูดปูดไปไม่โสภี อายพระพี่พระอรหันต์เกือบพันองค์
เจ้าฟ้าชายเถระอนุรุทธ เป็นบุรุษสุดดีมีประสงค์
จะโปรดพระขนิษฐ์จิตจำนงค์ จึงเจาะจงตรัสว่าให้มาพบ
พระนางโรหิณีนารีรัตน์ สุดจะขัดพระพี่เที่ยวลี้หลบ
จึงคลานเข่าเข้าหานอบมานบ โดยเคารพอรหันต์เกือบพันองค์
พระอรหันต์มองลอดทอดพระเนตร นึกสังเวชในใจใคร่ประสงค์
อยากให้นางหายโรคสิ้นโศกลง บุญเราจงช่วยนางให้บางเบา
ด้วยจิตพระอรหันต์เกือบพันองค์ มองเจาะจงกรุณาเมตตาเขา
จึงพระโรคของนางค่อยสร้างเซา ที่โศกเศร้าค่อยสว่างกระจ่างใจ
พระอนุรุทธแจ้งจิตนิมิตรหมด จึงเผยพจน์กับน้องให้ผ่องใส
"จงทำบุญหนุนส่งจำนงใน อันโรคภัยก็จะหายสบายตัว"
นางจึงขายเครื่องประดับสำหรับร่าง เอามาสร้างภัตตาคารใช่ชั้นชั่ว
เป็นโรงฉันสองชั้นข้างสระบัว ไว้ในรั้วนิโครธาพระอาราม
นางมาคอยปูลาดอาสนะ ถวายพระน้ำอาบไม่หยาบหยาม
ปฎิบัติวัตถาพยายาม กระทำตามพี่สั่งโดยตั้งใจ
แล้วนิมนต์พระสงฆ์ลงมาฉัน นับร้อยพันพร้อมหน้าศาลาใหญ่
พระพุทธเจ้าเป็นประธานรับทานไทย แต่นางไม่โผล่หน้าโรคามี
พระพุทธองค์ทราบชัดกษัตริย์สาว แจ้งเรื่องราวกรรมเก่าของสาวศรี
จึงตรัสสั่งเรียกหาโรหิณี แล้วทรงชี้กรรมเก่าเล่าให้ฟัง
ว่ากรรมเก่าเคยสร้างไว้ปางก่อน ที่บังอรเคยสร้างไว้ปางหลัง
เคยเป็นมเหสีเจ้าชีวัง แต่คราวคร้ังชาติก่อนนับย้อนไป
ผูกใจเจ็บนางนาฎชาตินักฟ้อน มารำร่ายกายอ่อนทอดกรไหว
พระสามีโปรดปรานเป็นหวานใจ หลงรักใคร่นางละครช่างฟ้อนรำ
จึงเอาหมามุ่ยใส่ในเสื้อผ้า จนคันกายาพองเป็๋นหนองคร่ำ
เป็นแผลเป็นทั่้วกายาจนหน้าดำ จึงเวรกรรมตามติดเป็นนิตย์มา
เป็นขี้ทูตกุฎฐังในครั้งนี้ เพราะเวรมีกรรมก่อนย้อนมาหา
ให้ละโลภโกรธหลงนั้นลงมา ลดอิจฉามานะสละไป
พระนางโรหิณีนารีรัตน์ ได้ฟังตรัสเทศนาพาผ่องใส
สำเร็จโสดาบันโดยทันใด ทั้งโรคภัยหายขาดสะอาดองค์ (๓๘ คำ)
๓ มกราคม ๒๕๓๓
สามารถเข้าฌานท่องตามส่องสอด เห็นตลอดในกมลของคนหมด
ติดตามญาณอภิญญาตถาคต เมื่อถึงวันสวรรคตจรตนิพพาน
วันหนึ่งพระเถระพระอรหันต์ สาวกถึงครึ่งพันพอสัณฐาน
เสด็จไปเยี่ยมองค์พระวงศ์วาน ยังพิมานเมืองอินทร์กบิลพัสดุ์
พระประยูรญาติกาก็มาครบ เข้านอบนบพระองค์วงศ์กษัตริย์
ขาดแต่พระภคีณีนารีรัตน์ พระน้องถัดคนโตโรหิณี
พระเล็งญาณผ่านพ้นทุกหนแห่ง ก็รู้แจ้งในจิตของอิตถี
เป็นขี้ทูดปูดไปไม่โสภี อายพระพี่พระอรหันต์เกือบพันองค์
เจ้าฟ้าชายเถระอนุรุทธ เป็นบุรุษสุดดีมีประสงค์
จะโปรดพระขนิษฐ์จิตจำนงค์ จึงเจาะจงตรัสว่าให้มาพบ
พระนางโรหิณีนารีรัตน์ สุดจะขัดพระพี่เที่ยวลี้หลบ
จึงคลานเข่าเข้าหานอบมานบ โดยเคารพอรหันต์เกือบพันองค์
พระอรหันต์มองลอดทอดพระเนตร นึกสังเวชในใจใคร่ประสงค์
อยากให้นางหายโรคสิ้นโศกลง บุญเราจงช่วยนางให้บางเบา
ด้วยจิตพระอรหันต์เกือบพันองค์ มองเจาะจงกรุณาเมตตาเขา
จึงพระโรคของนางค่อยสร้างเซา ที่โศกเศร้าค่อยสว่างกระจ่างใจ
พระอนุรุทธแจ้งจิตนิมิตรหมด จึงเผยพจน์กับน้องให้ผ่องใส
"จงทำบุญหนุนส่งจำนงใน อันโรคภัยก็จะหายสบายตัว"
นางจึงขายเครื่องประดับสำหรับร่าง เอามาสร้างภัตตาคารใช่ชั้นชั่ว
เป็นโรงฉันสองชั้นข้างสระบัว ไว้ในรั้วนิโครธาพระอาราม
นางมาคอยปูลาดอาสนะ ถวายพระน้ำอาบไม่หยาบหยาม
ปฎิบัติวัตถาพยายาม กระทำตามพี่สั่งโดยตั้งใจ
แล้วนิมนต์พระสงฆ์ลงมาฉัน นับร้อยพันพร้อมหน้าศาลาใหญ่
พระพุทธเจ้าเป็นประธานรับทานไทย แต่นางไม่โผล่หน้าโรคามี
พระพุทธองค์ทราบชัดกษัตริย์สาว แจ้งเรื่องราวกรรมเก่าของสาวศรี
จึงตรัสสั่งเรียกหาโรหิณี แล้วทรงชี้กรรมเก่าเล่าให้ฟัง
ว่ากรรมเก่าเคยสร้างไว้ปางก่อน ที่บังอรเคยสร้างไว้ปางหลัง
เคยเป็นมเหสีเจ้าชีวัง แต่คราวคร้ังชาติก่อนนับย้อนไป
ผูกใจเจ็บนางนาฎชาตินักฟ้อน มารำร่ายกายอ่อนทอดกรไหว
พระสามีโปรดปรานเป็นหวานใจ หลงรักใคร่นางละครช่างฟ้อนรำ
จึงเอาหมามุ่ยใส่ในเสื้อผ้า จนคันกายาพองเป็๋นหนองคร่ำ
เป็นแผลเป็นทั่้วกายาจนหน้าดำ จึงเวรกรรมตามติดเป็นนิตย์มา
เป็นขี้ทูตกุฎฐังในครั้งนี้ เพราะเวรมีกรรมก่อนย้อนมาหา
ให้ละโลภโกรธหลงนั้นลงมา ลดอิจฉามานะสละไป
พระนางโรหิณีนารีรัตน์ ได้ฟังตรัสเทศนาพาผ่องใส
สำเร็จโสดาบันโดยทันใด ทั้งโรคภัยหายขาดสะอาดองค์ (๓๘ คำ)
๓ มกราคม ๒๕๓๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น