วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

๒๔. นิทานเรื่อง ธรรมิกอุบาสก


๒๔. นิทาน
เรื่อง ธรรมิกอุบาสก

     ๐ มีนิทานนานสุดครั้งพุทธกาล            เป็นนิทานเรื่องจริงทุกสิ่งสรรพ์
เมื่อองค์พระพุทธะภควัน                           เป็นสุขสันต์ในนิเวศพระเชตุพน
ธรรมิกอุบาสกหนึ่งคะนึงหา                       อยากฟังธรรมเทศนาสถาผล
นิมนต์พระมาสถานบ้านเรือนตน                ถวายกุศลศีลทานเบิกบานใจ
บอกว่าอยากฟังธรรมให้ฉ่ำจิต                   เอาชนิดปรมัตถ์สัจสมัย
มหาสติปัฎฐานนั่นอย่างไร                         พระคุณเจ้าจงได้เทศนา
พระคุณเจ้าก็เทศน์ให้ตามความประสงค์   ค่อยเจาะจงใจกล่าวยาวนักหนา
อุบสกนิ่งฟังนั่งหลับตา                              แล้วกล่าวว่า "หยุดก่อนช้าก่อนคุณ"
พระธรรมกถึกนึกว่าอุบาสก                       ไม่เข้าอกเข้าใจจึงวายวุ่น
ให้หยุดเทศน์ฟังเล่นพอเป็นบุญ               จึงรีบผลุนผลันกลับไปฉับไว
อุบาสกฟังเสียงสำเนียงเทศน์                   แล้วมีเหตุเงียบฉี่นี่ไฉน
จึงลืมตาขึ้นมาร้องว่าอะไร                        นี่พระไปไหนเร้นไม่เห็นเลย
แต่ลูกบอกว่าพ่อขอให้หยุด                      คงสิ้นสุดเลื่อมใสไปเฉยเฉย
ท่านจึงหยุดเทศน์พลางอย่างภิเปรย์        ไม่อ้่างเอ่ยปรมัตถ์กลับวัดวา
ฝ่ายธรรมิกอุบาสกก็ตกใจ                        ว่ามิได้บอกสงฆ์เจาะจงว่า
แต่พ่อพูดกับเทพเทวดา                          ที่ท่านมาแต่ดุสิตนิมิตองค์              
มาร้องชวนพ่อว่าอุบาสก                          ท่านอย่าตกในมนุษย์สุดประสงค์
กายมนุษย์ท่านนั้นถึงบรรจง                     เปรียบก็คงจะพอหม้อดินนา
จงละร่างกายมนุษย์อันสุดหยาบ              จงลอกคราบเหมือนงูสู่เวหา
มาเข้าร่างทิพย์เทพเสพเทวา                   อันเปรียบว่าหม้อทองผ่องโสภี
พ่อบอกว่า"ช้าก่อนหยุดก่อนคุณ"            ยังทำบุญฟังธรรมอยู่ที่นี่
เทพก็คล้อยลอยฟ้าสุขาวดี                      ลืมตาพลันทันทีไม่มีพระ
แล้วบอกบุตรสุดรักพ่อจักเกิด                  เป็นสุขเลิศลอยฟ้าสาธุสะ
จงให้ทานถือศีลฟังธรรมะ                        ลูกก็จะพบพ่อบนช่อช้ัน
เป็นเทพบุตรบนสวรรค์ชั้นดุสิต                 สิ้นชีวิตจะได้ไปสวรรค์
อุบาสกก็รีบดับชีพพลัน                            ไปเกิดชั้นดุสิตสวรรยา
จึงลูกชายไปถามพระดำรัส                       พระก็ตรัสว่าจริงทุกสิงสา
"บุคคลทำกุศลผลบุญญา                        ย่อมจะผาสุขใจในโลกนี้
เมื่อเขาละโลกไปในโลกหน้า                   ย่อมจะผาสุขยิ่งทุกสิ่งศรี
เป็นเทพในแดนฟ้าสุขาวดี                        เบิกบานที่เป็นมนุษย์ผ่องผุดมา"   (๓๐ คำ)
  
                                                                           ๓๐  มกราคม  ๒๕๓๓


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น